روتین محوری؛ رفتار غالب سرپرستاران در ادار هی بخش های بالینی: مطالعه کیفی

چکیده : مقدمه : در میان دانش های مختلف بشری شاید بتوان دانش مدیریت را،جز با اهمیت ترین،پیچیده ترین و مشکل ترین دانش زمان حاضر به حساب آورد. با توجه به اینکه اهمیت نقش سرپرستاران در ارتقا کیفیت مراقبت های پرستاری غیر قابل انکارمی باشد ، بررسی ادراک انها از نحوه عملکردشان میتواند برای توسعه نقش آنها کمک کننده باشد. هدف : این مطالعه با هدف تبیین نحوه اداره بخش ها توسط سرپرستاران در سال 1393 انجام گرفته است . مواد و روشها : این مطالعه با رویکرد تحقیق کیفی و با روش تحلیل محتوی کیفی انجام شد که مشارکت کنندگان شامل 25 سرپرستار بودند . داده ها از طریق مصاحبه های بدون ساختار و با نمونه گیری هدفمند جمع آوری و تا اشباع داده ها ادامه یافت . تحلیل داده ها بر اساس مراحل تجزیه و تحلیل محتوی گرانهایم و لاندمن انجام گردید . یافته ها :در طی تحلیل داده ها چهار درون مایه اصلی شامل "مستند سازی امور جاری بخش " ، " پی جویی امور جاری بخش " ، " ارزش گذاری امور جاری بخش " و" باز شناسی امور جاریبخش " بدست آمد که حاصل تجربه و ابعاد عملکرد سرپرستاران از.روتین محوری بعنوان رفتار غالب آنها در اداره بخش های بالینی میباشد . یافته ها :در طی تحلیل داده ها چهار درون مایه اصلی شامل "مستند سازی امور جاری بخش " ، " پی جویی امور جاری بخش " ، " ارزش گذاری به امور جاری بخش " و" باز شناسی امور جاری بخش " بدست آمد که نشان دهنده " روتین محوری" در اداره بخش توسط سرپزستاران بعنوان یک رفتار عالب آنها ست. نتیجه گیری : روتین محوری در اداره بخشها بر اساس درک و تجارب واقعی سرپرستاران میتواند نشان از محد.ودیت ایفای نقش انها باشد که تنها در جهت حفظ وضع موجود انجام می گیرد که بایستی پایش مداوم این روند بعنوان یک ضرورت اجتناب ناپذیر مورد توجه مدیران پرستاری رده های بالاتر قرار گیرد .